Paulus

“Saulus van Tarsus”, werd geboren in Tarsus Klein Azië (huidig Turkije 10 v.Chr. – 10 n.Chr.). Saulus heeft het Romeinse burgerschap ontvangen door geboorte (rijke ouders). Hij werd opgeleid om een Rabbi te worden en hij hield van de wet (School van Gamaliël 1, Hillel School n.Chr. 22-55). Hij verdiende zijn inkomen als tentenmaker, een beroep dat hij van zijn ouders geleerd had. Paulus was een gedreven vervolger van de Christenen (Handelingen 8:3; 9:1,2; 9:13,14). Op weg naar Damascus heeft hij een ontmoeting met Jezus Christus en dit veranderde zijn toekomst. De gedrevenheid die hij eerst had om de Gemeente te vervolgen, gaf hij nu volledig om het Evangelie te verkondigen. Zijn naam werd niet veranderd, maar Saulus is zijn Romeinse naam en Paulus zijn Hebreeuwse naam. Hij wordt weleens de “Apostel van de heidenen” genoemd.

Hij is, na Jezus Christus, een van de meest bekende personen in het Nieuwe Testament. Zijn bekering is een inspiratie voor velen. Hij schreef dertien brieven in het Nieuwe Testament, waarvan er enkele Pastors (Voorgangers)brieven zijn. Een van de meest gekende teksten uit zijn brieven, is 1 Korintiërs 13 “De Liefde”. Het merendeel van zijn brieven schreef hij in Rome en dit in gevangenschap. Zoals we in 2 Korintiërs 11: 23- 29 lezen ging zijn leven niet altijd over rozen, hij heeft veel geleden. Zijn houding, tegen strijd en moeite, doet ons nadenken. Het lijden werd reeds voorzegt door Jezus tegen Ananias in Handelingen 9:16. Hij werd uiteindelijk onthoofd te Rome, in 67 na Chr. onder de regeerperiode van Keizer Nero.